Settle Down

En daar zit je dan met je grote bek op maandag ochtend 30 december 09:00. Er gebeurt hier zoveel dat je eigenlijk elke week à 2 weken een verslag zou moeten doen. Maar aan de ene kant kost dat best veel tijd en aan de andere kant willen wij jullie niet continu bestoken met onze mail. Dus dan maar even een ochtend vrij maken om al onze belevenissen op jullie over te brengen. Ik zal mijn best doen om het kort te houden, Ik wil er namelijk niet verantwoordelijk voor zijn dat jullie een uur achter de computer zitten ;)

In het voorgaande verslag stond ons een week lang een campervan te wachten en hebben we enkele formaliteiten geregeld voor het werken down under.
Maandag 2 december hebben wij onze campervan opgehaald en kon ons avontuur beginnen. Eerst moet je dan anderhalf uur papieren rompslomp doorstaan maar daarna kan je dan eindelijk verder. Na een half uur in het papierwerk te zitten bleek de medewerker van het bedrijf Nederlands te zijn. Super handig! En Es en ik waren ook super opgelucht dat we die medewerker niet in het Nederlands belachelijk hadden gemaakt :) Dat we Nederlands konden praten maakte sommige dingen een stuk makkelijker, maar dat niet alles persé goed hoeft te gaan, bleek wel uit het feit dat we de stoelen vergeten waren. Hier kwamen we pas na een half uur rijden achter en dus reden we een uur later weer precies op dezelfde weg, alleen nu met stoelen!
Zo'n eerste dag is eigenlijk zo voorbij, omdat je de bus moet halen, boodschappen moet doen en dan al opzoek moet naar een camping. Die camping vonden wij in Torquay. Een prima camping waar verder niks over te melden is. Op die camping kwamen we heel toevallig twee Nederlandse dames tegen die we eerder die dag al tegenkwamen bij het ophalen van de auto. Daar hebben we 's avonds een wijntje mee gedronken in de campkitchen (vet handig, een keuken op de camping). Daarna probeerde we een weg te vinden in onze campervan want er moest geslapen worden. En zo'n eerste keer is dat ff wennen. Hoe werkt alles, waar zet je wat neer en welk knopje dient waarvoor. Volgende ochtend wakker geworden met een lekker zonnetje en een licht aangeslagen rug. Man o man, wat een klote 'matras'. We lagen namelijk op planken met daarop iets wat ze dus een matras durfden te noemen. Maar ik kon het verschil niet voelen tussen die planken en het matras. Enfin op naar The Great Ocean Road!!!

Stop 1 was Bells Beach. Erg bekend bij surfers om de hoge golven. Verder bij nog wat mooie plekken gestopt en toen opzoek naar een camping. Wij zijn opzoek gegaan naar een gratis camping die we vonden op Johanna's beach. Echt super tof! Het was een groot veld waar mensen konden overnachten en een wc. Verder was er niks. Geen warm water, douche of campkitchen. Dus wij 's avonds een heerlijke chicken tonight op ons gasstel gemaakt (duurde maar 1,5 uur ongeveer) en toen weer naar bed.
Volgende ochtend was het geen mooi weer, dus hebben we rustig aan onze spullen opgeruimd. Daarna zijn we richting Cape Otway gereden om koala's te spotten. Die schenen daar vet veel te zijn. Om ze te vinden hoef je weinig moeite te doen. Je rijdt net zo lang door, totdat je allemaal auto's langs de weg ziet staan. En daar hangen ze dan. Een moeder en haar jonkie. Het waaide die dag best hard, maar het leek de koala's niks te schelen. Die blijven gewoon op hun plekje zitten en eten wat blaadjes en laten zich wat fotograferen. Daarna door naar Lavers Hill. Tijdens een stop kwamen we terecht bij een plaatselijk tankstation/restaurant/dorpshuis. In de tuin van dit verblijf waren enorm veel papegaaien. Er was zelfs een papegaai die zich door ons liet voeren! Heel bijzonder om dit tijdens een bakje koffie mee te maken. Daarna met nieuwe energie door naar de twaalf apostelen. Als je dat intoetst op google denk je... ooohhh ja...die rotsen (voor de luie lezers, ik zal er een zelfgemaakte foto van toevoegen). Tsja..en dat moet dan heel mooi en indrukwekkend zijn, al is het dat ook zeker. Ons viel het eigenlijk iets tegen. De naam en de verwachting maakt het grootser en mooier dan dat het in werkelijkheid is. Maar je moet er zeker wel geweest zijn. Net zoals elke Aziaat er wel geweest is. Met bussen vol en hun camera in de aanslag, sloffen ze overal en nergens. Sommigen kijken alleen maar door hun camera naar de omgeving en duiken dan de bus weer in, heel glappig om te zien. Verder richting Warnambool nog meer rots partijen bekeken die misschien wel mooier waren dan de Apostelen.
De twee dagen hierna waren koud en nat. Het weer kan hier per dag zo verschillen. De ene dag missen we onze winterjas, terwijl de dag erop de temperatuur dik boven de 30 graden is. Uiteindelijk in Halls Gap uitgekomen, een dorpje midden in de Grampians. Daar mooie uitzichtpunten bezocht en informatie verkregen over een hike die we de dag erop wilden gaan doen. Tijdens het inchecken op de camping bleek de eigenaresse ook Nederlands te zijn. Jeuj....handig en zelfs wat korting gekregen ;) Toen ze bijna klaar waren met inchecken hoorden we opeens nog meer Nederlandse stemmen. En ja hoor, daar waren ze weer.....die twee Nederlandse meiden. Na ze twee dagen kwijt te zijn geweest, komen we elkaar weer tegen. Ook zij wouden twee nachten blijven, dus waarom niet naast elkaar. Gezellig! Eenmaal op onze plek aangekomen leek het net alsof we in een dierentuin waren. Overal huppende kangaroos, kakatoos, papegaaien en zelfs enkele emu's. Het bleek rond die tijd spitsuur te zijn voor de kangaroos, want naast onze camping lag een veld waar ze elke avond en ochtend aan het chillen waren. Fantastisch! 's avonds lekker bij de openhaard gezeten met live muziek van een bandje die toevallig op deze camping verbleef. Wij vonden de Grampians echt een heel mooi gebied met enorm veel leuke mogelijkheden.
Wij hebben er een hike gedaan die slechts 4 uur zou duren, ware het niet dat wij uiteraard een klein beetje verdwaald waren. We waren op het eindpunt gekomen met een fantastisch uitzicht en gingen onze weg terug. Gewoon de bordjes volgen. Ik weet nog dat ik me hardop afvroeg waarom er hier mensen verdwaalden. Nou blijkbaar hadden wij ook een bord gemist. Halverwege kwamen we namelijk Nik tegen die ook verdwaald was en precies dezelfde route liep als wij. Achteraf bleek dat we helemaal aan de andere kant van een berg uit zouden komen, i.p.v. de route die uitkwam bij de parkeerplek. Ach...op deze manier wat extra kilometers gelopen en Nik ontmoet, dus niks aan de hand. Maar toen kwamen we bij de auto en had ik blijkbaar de lichten aan laten staan. Haha onze campervan deed helemaal niks meer. Dus op jacht naar startkabels. Niemand die er eentje had! Daarna door een groep jongens de auto aan laten duwen en zelfs alleen de heuvel afgegaan om maar snelheid te krijgen, niks hielp! En wie komen daar de hoek om, onze Nederlandse buurmeiden. Die waren wel zo aardig om naar de camping te rijden en startkabels op te halen, probleem opgelost!
De volgende dag gingen de buurmeiden richting Sydney en wij richting Ballarat. In Ballarat weer een gratis camping gevonden. Deze was nog leuker dan de vorige. 10 minuten het bos in rijden, langs een klein beekje met slechts 4 andere plaatsen! Verder was het alleen maar stil. Je hoorde krekels en vogels, verder helemaal niks. Daar hebben we pannenkoeken gebakken en een wijntje bij het kampvuur gedronken. Toen het schemerig werd merkte we al dat er steeds meer insecten kwamen. Dus besloten we ons rustig klaar te maken om te gaan slapen. Alleen toen ik even met het licht van de telefoon scheen naar de plek waar Esther 3 seconden geleden nog zat, zagen we een enorm vieze spin. Veeeeel te groot met vieze ogen en poten....dus als een speer de stoelen in de auto gegooid en ons zelf er achteraan!
De volgende ochtend hebben we de auto terug gebracht en zat onze week er al weer op.

Tijdens onze rit hebben we, ergens vanuit een café, ons hostel geboekt. Het hostel heet Greenhouse Backpackers aan Flinders Lane. Flinders Lane is een zijstraat van Flindersstreet, wat weer een van de grotere straten in het midden van het centrum is. Ja, wij zitten dus inderdaad in het midden van het centrum! Heeel cuwl! Licht nat geregend komen wij aan om ons in te checken, in de hoop dat we een goed verblijf zullen hebben voor de komende week. Al snel komen we erachter dat het een prima hostel is en dat we ons hier goed zullen vermaken. Alles is vrij schoon, netjes en van een feesthostel lijkt geen sprake.

Tjsa.....en dan zit de vakantie er voor de komende tijd er een beetje op en staat het 'echte' leven op punt van beginnen! In deze week hebben we eigenlijk niet meer gedaan dan het maken van een aussie cv en het zoeken naar werk.
Om een baan te vinden wordt Gumtree geadviseerd, maar het beste kun je gewoon gaan jobhunten! Esther en ik hebben dit dan ook ongeveer een week gedaan. In feite is het heel simpel: overal waar mogelijk is naar binnen lopen en vragen of ze mensen nodig zijn.
In het begin ervaar je dit als vrij spannend en misschien wel een beetje raar. Maar hier in australie is het heel normaal om te doen. Over de hele week gezien hebben wij dan ook aardig wat kilometers in de benen, met onze cv in de hand. Bij het ene bedrijf meenden ze niemand nodig te zijn, terwijl een ander bedrijf ons het idee gaf dat ze ons wel zouden aannemen. Tot op het moment van schrijven hebben wij (esther) slechts 1 telefoontje terug gehad, terwijl we toch echt wel 20 cv's per persoon hebben achtergelaten. Dit blijkt dus niet zo rendabel te zijn, als wij van te voren hadden verwacht.
In de hospitality (horeca) lijken de kansen te worden vergroot als je een trial mag doen. Je krijgt bij het bedrijf 1 à 2 uurtjes de tijd om je te laten zien, daarna moet je afwachten of je opnieuw mag komen. Meestal wordt dat al vrij snel duidelijk wanneer ze je direct inplannen voor die week. Ik (nanne) heb dus zo'n trial gedaan en heb een week later achter mijn eigen afwijzing aan moeten bellen hahahaha.
Aan het eind van de week zijn Esther en ik nog bij een soort uitzendbureau geweest voor info/werk. Hier kregen we de tip om te zeggen wat je wil/kan ipv vragen naar eventueel beschikbaar werk. Australiërs schijnen namelijk van duidelijkheid te houden. Hier kom ik later op terug ;)

Tijdens ons verblijf in het hostel voorafgaand aan onze campervan reis, hadden we een Nederlands stel ontmoet. Zij hebben een abonnement bij FitnessFirst en mochten eenmaal gasten meenemen. Op een of andere manier kwamen zij met het idee om ons uit te nodigen. Na het fitnessen en met de nodige spierpijn kwamen we aan de praat over hun appartement. Aan het eind van de middag hadden wij een bezichtiging voor een kamer bij dat appartement. En de volgende dag hadden wij een 'contract' getekend voor dat appartement.
Samen met een Nederlands stel in een 8 persoons appartement, das niet gek toch? En het sloot allemaal precies aan op het verblijf in het greenhouse hostel, dus allemaal perfect! En de kosten gingen hierdoor ook nog eens met 150 dollar naar beneden in vergelijking met een hostel. Jeuj!

Zo heb je opeens binnen een dag je verblijf geregeld. Nu weer verder met het zoeken naar werk. Al hoewel dat bijna niet meer nodig was. Want...
Ons Nederlandse huisgenote had gesolliciteerd bij een horeca tentje. Zij was gebeld of ze daar wou komen werken, maar had ondertussen al een baan als nanny. Aardig als ze is, vertelde ze wel dat Esther nog werk zocht en nu heeft esther die baan voor 3 -4 dagen per week! Helemaal te gek. Esther haar eerste baantje in Aussie. Ze gaat daar leren hoe je koffie moet maken (komt nogal precies hier), maakt de broodjes, doet de afwas, bedient de mensen, kortom ze doet van alles en nog wat en vindt het heel leuk!
De dag nadat Esther haar baan heeft gekregen ben ik weer verder opzoek gegaan. Op advies moest ik naar de wijk Fitzroy, Brunswick Street. Toen ik de ene kant van de straat had gedaan en slechts 3 cv's had achter gelaten, besefte ik me opeens dat ik duidelijk moest vertellen dat ik een baan zocht als ober/barman (Aussies houden immers van duidelijkheid). Dus bij het eerste de beste restaurant naar binnen gegaan, met het verhaal dat ik ober ben en opzoek naar werk. 2 uur later een trial gedaan en nu heb ik er al 6 dagen gewerkt! Dus mijn baantje is ook geregeld! Ik heb oudejaarsdag zelfs 2 shifts moeten werken (van 10:00 tot 16:00 en toen van 18:00 tot 23:00) en nieuwjaarsdag weer om 08:00 beginnen.

Nu ik zo over de feestdagen schrijf vergeet ik bijna te schrijven over wat wij met de feestdagen hebben gedaan. Eerste kerstdag hebben we met zijn vieren uitgebreid staan koken en zijn we overdag naar het strand geweest. Yep....kerst met 34 graden!
Je moet je op zo'n dag blijven beseffen dat het kerst is, anders gaat die dag zonder kerstgevoel aan je voorbij. 's Avonds nog een spelletje gedaan en toen vroeg naar bed. De volgende dag (Boxing day) moesten we namelijk allebei werken. Ik had mijn eerste werkdag en Esther had toen nog een dag werk als afwashulpje hahaha!
Oudejaarsdag hebben we allebei gewerkt en zijn we 's avonds naar de Yarra river gegaan om het vuurwerk te kijken. Helaas hadden meerdere mensen dat idee en was het erg druk. We konden nog wel een mooi zitplekje vinden, maar zaten deels onder een boom. Hierdoor hebben we het vuurwerk niet in al z'n schoonheid kunnen zien, maar het was erg mooi om meegemaakt te hebben. Misschien wel iets voor Nederland: verkoop van particulier vuurwerk stoppen en per gemeente/stad zelf vuurwerk afsteken. Zo krijg je minder overlast en veel mooier vuurwerk tijdens de jaarwisseling!

Wij lijken dus aardig gesetteld te zijn en proberen (voor de tijd dat we in Melbourne zijn) het ons zo goed mogelijk te maken. Het zal vooral bestaan uit veel werken, sparen en af en toe een dagje weg. Dus waarschijnlijk zullen jullie een tijdje niks van ons horen (via deze verslagen iig). Maar zodra er weer iets is zullen we jullie dit laten weten.

Vanuit: 36 Shelley street,
Richmond, Victoria.

Wensen wij jullie een heel gelukkig en gezond 2014!